нако́ваны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нако́ваны нако́ваная нако́ванае нако́ваныя
Р. нако́ванага нако́ванай
нако́ванае		 нако́ванага нако́ваных
Д. нако́ванаму нако́ванай нако́ванаму нако́ваным
В. нако́ваны
нако́ванага		 нако́ваную нако́ванае нако́ваныя
нако́ваных
Т. нако́ваным нако́ванай
нако́ванаю		 нако́ваным нако́ванымі
М. нако́ваным нако́ванай нако́ваным нако́ваных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нако́ваны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нако́ваны нако́ваная нако́ванае нако́ваныя
Р. нако́ванага нако́ванай
нако́ванае		 нако́ванага нако́ваных
Д. нако́ванаму нако́ванай нако́ванаму нако́ваным
В. нако́ваны
нако́ванага		 нако́ваную нако́ванае нако́ваныя
нако́ваных
Т. нако́ваным нако́ванай
нако́ванаю		 нако́ваным нако́ванымі
М. нако́ваным нако́ванай нако́ваным нако́ваных

Кароткая форма: нако́вана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нако́ваны, см. накава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нако́ваны,

гл. накаваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накава́ны і нако́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад накаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)