наклё́п
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
наклё́п |
наклё́пы |
| Р. |
наклё́пу |
наклё́паў |
| Д. |
наклё́пу |
наклё́пам |
| В. |
наклё́п |
наклё́пы |
| Т. |
наклё́пам |
наклё́памі |
| М. |
наклё́пе |
наклё́пах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наклёп техн. наклёп, -пу м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)