накле́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. накле́ены накле́еная накле́енае накле́еныя
Р. накле́енага накле́енай
накле́енае		 накле́енага накле́еных
Д. накле́енаму накле́енай накле́енаму накле́еным
В. накле́ены (неадуш.)
накле́енага (адуш.)		 накле́еную накле́енае накле́еныя (неадуш.)
накле́еных (адуш.)
Т. накле́еным накле́енай
накле́енаю		 накле́еным накле́енымі
М. накле́еным накле́енай накле́еным накле́еных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накле́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. накле́ены накле́еная накле́енае накле́еныя
Р. накле́енага накле́енай
накле́енае		 накле́енага накле́еных
Д. накле́енаму накле́енай накле́енаму накле́еным
В. накле́ены (неадуш.)
накле́енага (адуш.)		 накле́еную накле́енае накле́еныя (неадуш.)
накле́еных (адуш.)
Т. накле́еным накле́енай
накле́енаю		 накле́еным накле́енымі
М. накле́еным накле́енай накле́еным накле́еных

Кароткая форма: накле́ена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накле́ены в разн. знач. накле́енный; см. накле́іць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накле́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наклейно́й накле́йны; накле́ены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накле́енный накле́ены, мног. панакле́йваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накле́йка, -і, ДМ -кле́йцы, ж.

1. гл. наклеіць.

2. мн. -і, -кле́ек. Этыкетка, ярлык і пад., якія наклеены на што-н.

Н. на чамадане.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нале́пленный нале́плены, мног. панале́пліваны; накле́ены, мног. панакле́йваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накле́йка, ‑і, ДМ ‑клейцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. наклеіць.

2. Этыкетка, ярлык і пад., якія наклеены на што‑н. Фабрычная наклейка. Чамадан з наклейкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укле́енный укле́ены, мног. паўкле́йваны, закле́ены, мног. пазакле́йваны; накле́ены, мног. панакле́йваны; прыкле́ены, мног. папрыкле́йваны; см. укле́ить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)