накарэ́лы, -ая, -ае (разм.).

Які засох на чым-н. і ўтварыў корку.

Накарэлая гразь.

|| наз. накарэ́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накарэ́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. накарэ́лы накарэ́лая накарэ́лае накарэ́лыя
Р. накарэ́лага накарэ́лай
накарэ́лае		 накарэ́лага накарэ́лых
Д. накарэ́ламу накарэ́лай накарэ́ламу накарэ́лым
В. накарэ́лы (неадуш.)
накарэ́лага (адуш.)		 накарэ́лую накарэ́лае накарэ́лыя (неадуш.)
накарэ́лых (адуш.)
Т. накарэ́лым накарэ́лай
накарэ́лаю		 накарэ́лым накарэ́лымі
М. накарэ́лым накарэ́лай накарэ́лым накарэ́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накарэ́лы разг. насо́хший; см. накарэ́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які засох на чым‑н. і ўтварыў корку. Накарэлая гразь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)