накапля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. накапля́ю накапля́ем
2-я ас. накапля́еш накапля́еце
3-я ас. накапля́е накапля́юць
Прошлы час
м. накапля́ў накапля́лі
ж. накапля́ла
н. накапля́ла
Загадны лад
2-я ас. накапля́й накапля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час накапля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накапля́ць несов. накопля́ть, нака́пливать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да накапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накапі́ць, -каплю́, -ко́піш, -ко́піць; -ко́плены; зак., што і чаго.

Паступова сабраць, павялічыць у якой-н. колькасці; назапасіць.

Н. грошай.

Н. вопыт.

|| незак. накапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. накапле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нако́пліваць несов., см. накапля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мужне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Дасягаць поўнага фізічнага развіцця, рабіцца дарослым, сталым.

Хлапец на вачах мужнее.

2. перан. Накапляць сілы, станавіцца больш моцным.

М. у барацьбе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накапля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да накапіцца.

2. Зал. да накапляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

éinsparen

vt (з)экано́міць, накапля́ць, ашчаджа́ць, зберага́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

накапле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. накапляць — накапіць і накапляцца — накапіцца.

2. толькі мн. (накапле́нні, ‑яў). Тое, што накоплена; капітал, зберажэнні. Накапленні ў прамысловасці. □ Цэх даў больш 300 тысяч рублёў звышпланавых накапленняў. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мужне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

1. Дасягаць поўнага фізічнага развіцця; рабіцца дарослым, сталым. На той гары шумлівая дзятва .. расла, мужнела. Ваданосаў.

2. перан. Накапляць сілы; развівацца. Расло і мужнела ў барацьбе камсамольскае падполле. □ Добрая палова выкладчыкаў была тут калісьці студэнтамі, разам з універсітэтам станавілася на ногі і мужнела. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)