накано́ваны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. накано́ваны накано́ваная накано́ванае накано́ваныя
Р. накано́ванага накано́ванай
накано́ванае		 накано́ванага накано́ваных
Д. накано́ванаму накано́ванай накано́ванаму накано́ваным
В. накано́ваны
накано́ванага		 накано́ваную накано́ванае накано́ваныя
накано́ваных
Т. накано́ваным накано́ванай
накано́ванаю		 накано́ваным накано́ванымі
М. накано́ваным накано́ванай накано́ваным накано́ваных

Крыніцы: dzsl2007, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накано́ваны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. накано́ваны накано́ваная накано́ванае накано́ваныя
Р. накано́ванага накано́ванай
накано́ванае		 накано́ванага накано́ваных
Д. накано́ванаму накано́ванай накано́ванаму накано́ваным
В. накано́ваны
накано́ванага		 накано́ваную накано́ванае накано́ваныя
накано́ваных
Т. накано́ваным накано́ванай
накано́ванаю		 накано́ваным накано́ванымі
М. накано́ваным накано́ванай накано́ваным накано́ваных

Кароткая форма: накано́вана.

Крыніцы: dzsl2007, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накано́ваны,

гл. наканаваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наканава́ны і накано́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наканаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)