накане́чны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца, прымацаваны на канцы чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накане́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. накане́чны накане́чная накане́чнае накане́чныя
Р. накане́чнага накане́чнай
накане́чнае		 накане́чнага накане́чных
Д. накане́чнаму накане́чнай накане́чнаму накане́чным
В. накане́чны (неадуш.)
накане́чнага (адуш.)		 накане́чную накане́чнае накане́чныя (неадуш.)
накане́чных (адуш.)
Т. накане́чным накане́чнай
накане́чнаю		 накане́чным накане́чнымі
М. накане́чным накане́чнай накане́чным накане́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накане́чны наконе́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накане́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, прымацаваны на канцы чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Наканечны А. І. 3/560; 7/220; 12/598

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

наконе́чный накане́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)