нака́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нака́лены нака́леная нака́ленае нака́леныя
Р. нака́ленага нака́ленай
нака́ленае		 нака́ленага нака́леных
Д. нака́ленаму нака́ленай нака́ленаму нака́леным
В. нака́лены нака́леную нака́ленае нака́леныя
Т. нака́леным нака́ленай
нака́ленаю		 нака́леным нака́ленымі
М. нака́леным нака́ленай нака́леным нака́леных

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нака́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нака́лены нака́леная нака́ленае нака́леныя
Р. нака́ленага нака́ленай
нака́ленае		 нака́ленага нака́леных
Д. нака́ленаму нака́ленай нака́ленаму нака́леным
В. нака́лены нака́леную нака́ленае нака́леныя
нака́леных
Т. нака́леным нака́ленай
нака́ленаю		 нака́леным нака́ленымі
М. нака́леным нака́ленай нака́леным нака́леных

Кароткая форма: нака́лена.

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нака́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад накаліць.

2. у знач. прым. Нагрэты да вельмі высокай тэмпературы.

3. у знач. прым. Разм. Вельмі напружаны, узбуджаны. Шэмет моўчкі ўстаў, абцягнуўся, абтрапаўся і зрабіў крок наперад. Адчувалася, што ён быў увесь як накалены. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)