Verbum

анлайнавы слоўнік

наказа́ние ср. ка́ра, -ры ж., пакара́нне, -ння ср.; (взыскание) спагна́нне, -ння ср.;

подве́ргнуть наказа́нию пакара́ць;

теле́сное наказа́ние цяле́снае пакара́нне;

в наказа́ние каб пакара́ць, у пакара́нне;

вы́сшая ме́ра наказа́ния вышэ́йшая ме́ра пакара́ння;

◊

наказа́ние мне (тебе́) с кем-л. го́ра мне (табе́) з кім-небудзь;

су́щее (пря́мо, про́сто) наказа́ние про́ста го́ра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наказание

Том: 19, старонка: 88.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

наказание

Том: 19, старонка: 88.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

кара́нне ср. наказа́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакара́нне ср. наказа́ние; возме́здие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Наказа́нне ’пакаранне’ (уздз., Жд. 1). Відаць, запазычана з рус. наказание ’тс’ або праз ц.-слав., дзе са ст.-слав. наказание ’настаўленне, павучанне, пабуджэнне, выпрабаванне’ (Саднік, Айцэтмюлер, Handwörterbuch, 60), на аснове чаго развілося значэнне ’распараджэнне, пакаранне’, ’загад’. Усё да *kazati, гл. казаць, наказаць, параўн.: Прыедзь, накажы, каб хлеб прывязлі (= загадай, Сл. ПЗБ, 150) і балг. радоп. наказ ’мука, наказание, напружаная праца да зморы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́рка^II (наказание) лупцо́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ушчу́нак, -нку м. наказа́ние ср., взыска́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́зга ж.

1. ро́зга;

2. только мн., уст. (наказание) ро́зги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

потасо́вка разг.

1. (драка) бо́йка, -кі ж.;

2. (побои в наказание) лупцо́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)