накава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. накава́ны накава́ная накава́нае накава́ныя
Р. накава́нага накава́най
накава́нае		 накава́нага накава́ных
Д. накава́наму накава́най накава́наму накава́ным
В. накава́ны (неадуш.)
накава́нага (адуш.)		 накава́ную накава́нае накава́ныя (неадуш.)
накава́ных (адуш.)
Т. накава́ным накава́най
накава́наю		 накава́ным накава́нымі
М. накава́ным накава́най накава́ным накава́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. накава́ны накава́ная накава́нае накава́ныя
Р. накава́нага накава́най
накава́нае		 накава́нага накава́ных
Д. накава́наму накава́най накава́наму накава́ным
В. накава́ны (неадуш.)
накава́нага (адуш.)		 накава́ную накава́нае накава́ныя (неадуш.)
накава́ных (адуш.)
Т. накава́ным накава́най
накава́наю		 накава́ным накава́нымі
М. накава́ным накава́най накава́ным накава́ных

Кароткая форма: накава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накава́ны нако́ванный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накава́ны і нако́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад накаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нако́ванный накава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нако́ваны, см. накава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нако́ваны,

гл. накаваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)