на́ймы: у н. внаём, внаймы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наё́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. наё́м на́ймы
Р. на́йму на́ймаў
Д. на́йму на́ймам
В. наё́м на́ймы
Т. на́ймам на́ймамі
М. на́йме на́ймах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

на́йм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. на́йм на́ймы
Р. на́йму на́ймаў
Д. на́йму на́ймам
В. на́йм на́ймы
Т. на́ймам на́ймамі
М. на́йме на́ймах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разбагаце́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў багатым, разбагацеў. Людзі ідуць у наймы да разбагацелых майстроў, бяруць у арэнду інструменты. Алексютовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Héuergeld

n -(e)s, -er пла́та за на́ймы матро́саў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Найм ’наём, найманне’ (ТС), часцей мн. на́ймы ’тс’ (Нас., Гарэц.), укр. на́йми мн., адз. на́єм, рус. наём, польск. najem, чэш. najem, славац. nájom, н.-луж. najam, славен. nájem, серб.-харв. на́јам, балг. на́ем, макед. наем. Прасл. *najьmъ, вытворнае ад *jęti, jьmǫ, гл. няць, яць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кут, -а́, М куце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Месца, дзе сыходзяцца ўнутраныя бакі прадмета; частка памяшкання, прастора паміж дзвюма сценамі.

З кута ў к. і вечар тут (прымаўка).

2. Частка пакоя, якую здаюць кватарантам у наймы.

Зняць свой к.

3. перан. Мясцовасць, звычайна глухая.

Далёкі к.

Глухі к.

|| памянш. куто́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. кутавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

house agent

аге́нт для про́дажу ці здава́ньня ў на́ймы дамо́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Míetshaus

n -es, -häuser дом з кватэ́рамі, што здарцца ў на́ймы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lease

[li:s]

1.

n.

1) арэ́нда f., на́ймы pl.

2) арэндава́ная маёмасьць

2.

v.t.

арэндава́ць, найма́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)