Памылак назіранняў тэорыя (у астраноміі) 5/71

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

назіра́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. назіра́нне назіра́нні
Р. назіра́ння назіра́нняў
Д. назіра́нню назіра́нням
В. назіра́нне назіра́нні
Т. назіра́ннем назіра́ннямі
М. назіра́нні назіра́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нагляда́нне, -я, н.

1. гл. наглядаць.

2. Тое, што заўважана ў працэсе вывучэння, разгляду чаго-н., назіранняў над чым-н.

Жыццёвыя нагляданні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсервато́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Навуковая ўстанова, абсталяваная для астранамічных, метэаралагічных, геафізічных назіранняў, а таксама будынак, у якім вядуцца такія назіранні.

|| прым. абсервато́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неасла́бнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан неаслабнага. Неаслабнасць назіранняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метэаспадаро́жнік, ‑а, м.

Спец. Штучны спадарожнік, прызначаны для метэаралагічных назіранняў; метэаралагічны спадарожнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падагульні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Зрабіць абагульненне сказанаму і пад. Падагульніць вынікі назіранняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сістэматыза́цыя, ‑і, ж.

Прывядзенне чаго‑н. у сістэму (у 1, 2 знач.). Сістэматызацыя назіранняў. Сістэматызацыя раслін.

[Фр. systematisation ад грэч. systēma, systēmatos — злучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метэасістэ́ма

(ад метэа- + сістэма)

сістэма назіранняў над атмасфернымі з’явамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зонд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Назва розных інструментаў і прыбораў у выглядзе стрыжня, трубкі, якія ўжыв. для даследавання ўнутранай поласці арганізма, глебы і пад.

2. Паветраны шар з самапісным прыборам для метэаралагічных назіранняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)