называ́нне гл. назваць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

называ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. называ́нне
Р. называ́ння
Д. называ́нню
В. называ́нне
Т. называ́ннем
М. называ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

называ́нне ср. называ́ние; именова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

называ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. называць — назваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назва́ць¹, -заву́, -заве́ш, -заве́; -завём, -завяце́, -заву́ць; -заві́; -зва́ны; зак., каго-што.

1. кім-чым. Даць імя, найменне каму-, чаму-н.

Н. дачку Святланай.

Н. вуліцу Акадэмічная.

2. Сказаць сваё імя і прозвішча, назву каго-, чаго-н.; адрэкамендаваць.

Хлопец назваў сваё прозвішча.

3. Паведаміць, аб’явіць.

Ён назваў неверагодную лічбу.

4. Вызначыць, ахарактарызаваць.

Ну як н. такі ўчынак?

|| незак. называ́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. называ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наміна́цыя, ‑і, ж.

У граматыцы — называнне чаго‑н.

[Лац. nominatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

именова́ние называ́нне, -ння ср.; (наименование) найме́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наміна́цыя

(лац. nominatio)

называнне чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тытулава́нне, ‑я, н.

Называнне каго‑н. адпаведна тытулу (у 1 знач.), чыну, званню, а таксама слоўная формула, якой тытулуюць каго‑н. Наконт тытулавання па бацьку .. [Іван Мацвеевіч] зараз жа расказаў пікантны анекдот. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анамасіяло́гія

(ад гр. onomasia = называнне + -логія)

раздзел семасіялогіі, у якім разглядаюцца прынцыпы называння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)