назвалака́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. назвалака́ю назвалака́ем
2-я ас. назвалака́еш назвалака́еце
3-я ас. назвалака́е назвалака́юць
Прошлы час
м. назвалака́ў назвалака́лі
ж. назвалака́ла
н. назвалака́ла
Загадны лад
2-я ас. назвалака́й назвалака́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час назвалака́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

назвалака́ць сов., в разн. знач. (во множестве) стащи́ть; стяну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назвалака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Цягнучы, зняць з чаго‑н. або адкуль‑н. у вялікай колькасці. Назвалакаць мяшкоў з воза.

2. Сабраць, сцягнуць у адно месца вялікую колькасць чаго‑н. Назвалакаць кучу галля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назвала́кваць сов., см. назвалака́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назвала́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Тое, што і назвалакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)