нажытны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нажытны́ нажытна́я нажытно́е нажытны́я
Р. нажытно́га нажытно́й
нажытно́е		 нажытно́га нажытны́х
Д. нажытно́му нажытно́й нажытно́му нажытны́м
В. нажытны́ (неадуш.)
нажытно́га (адуш.)		 нажытну́ю нажытно́е нажытны́я (неадуш.)
нажытны́х (адуш.)
Т. нажытны́м нажытно́й
нажытно́ю		 нажытны́м нажытны́мі
М. нажытны́м нажытно́й нажытны́м нажытны́х

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нажытны́, ‑ая, ‑ое.

Тое, што і нажыўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нажы́так, -тку, м.

Тое, што нажыта, набыта, куплена.

Хатні н.

|| прым. нажытны́, -а́я, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)