нажу́тка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нажу́тка |
нажу́ткі |
| Р. |
нажу́ткі |
нажу́так |
| Д. |
нажу́тцы |
нажу́ткам |
| В. |
нажу́тку |
нажу́ткі |
| Т. |
нажу́ткай
нажу́ткаю |
нажу́ткамі |
| М. |
нажу́тцы |
нажу́тках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Нажу́тка ’жакет’ (Жд. 1, Сцяшк. Сл.; Сл. ПЗБ), ’летнік з сівага даматканага сукна’ (навагр., Нар. сл.), ’безрукаўка’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк.). З польск. narzutka ’жаночая накідка’, ад narzucić ’накінуць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)