надхма́р’е, -я, н.

Прастора над хмарамі.

Выглянуў месяц з надхмар’я.

|| прым. надхма́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надхма́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. надхма́р’е
Р. надхма́р’я
Д. надхма́р’ю
В. надхма́р’е
Т. надхма́р’ем
М. надхма́р’і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надхма́р’е ср. зао́блачная высь; поднебе́сье;

◊ луна́ць у ~р’і — вита́ть в облака́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надхма́р’е, ‑я, н.

Месца, прастора над хмарамі. Выглянуў месяц з надхмар’я. А. Александровіч. У надхмар’і дзесь раўлі маторы, мільгацелі ў дыме галубы. Русецкі.

•••

Лунаць у надхмар’і гл. лунаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надхма́р’е н.:

◊

луна́ць у надхма́р’і in den Wólken schwében; in höheren Regiónen [Sphären] schwében

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

поднебе́сье паднябе́ссе, -сся ср.; надхма́р’е, -р’я ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)