надубе́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
надубе́юся |
надубе́емся |
| 2-я ас. |
надубе́ешся |
надубе́ецеся |
| 3-я ас. |
надубе́ецца |
надубе́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
надубе́ўся |
надубе́ліся |
| ж. |
надубе́лася |
| н. |
надубе́лася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
надубе́ўшыся |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
надубе́цца сов., разг. намёрзнуться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надубе́цца, ‑еюся, ‑еешся, ‑еецца; зак.
Разм. Намерзнуцца. [Іван Іванавіч:] — А я на мантажы быў, надубеўся. За работай Мікалая Панчука назіраў. Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ На́дубень ’намаразень’ (свісл., Шатал.). З *на‑дълб‑ень, гл. кадаўба, відаць, збліжанае з дуб (бо часцей рабілася з дуба?), ці пераасэнсаванне ўнутранай формы тэрміна на‑ мараз‑ень з наступным калькаваннем, параўн. надубецца ’намерзнуцца’ (Сцяшк. Сл., Сцяц.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)