надрабі́ць², -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак., чаго.

Разбіўшы, разламаўшы на дробныя часткі, нагатаваць нейкую колькасць чаго-н.

Н. шчэбеню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надрабі́ць¹, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак., што.

Падоўжыць, павялічыць вязаннем што-н.

Н. панчоху.

|| незак. надрабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. надро́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надрабі́ць

‘ад драбіць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надраблю́ надро́бім
надрабі́м
2-я ас. надро́біш
надрабі́ш		 надро́біце
надрабіце́
3-я ас. надро́біць
надрабі́ць		 надро́бяць
надрабя́ць
Прошлы час
м. надрабі́ў надрабі́лі
ж. надрабі́ла
н. надрабі́ла
Загадны лад
2-я ас. надрабі́ надрабі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час надрабі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надрабі́ць

‘ад рабіць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надраблю́ надро́бім
надрабі́м
2-я ас. надро́біш
надрабі́ш		 надро́біце
надрабіце́
3-я ас. надро́біць
надрабі́ць		 надро́бяць
надрабя́ць
Прошлы час
м. надрабі́ў надрабі́лі
ж. надрабі́ла
н. надрабі́ла
Загадны лад
2-я ас. надрабі́ надрабі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час надрабі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надрабі́ць I сов.

1. (вязаным) надвяза́ть;

2. (увеличить, приделав) наста́вить, надде́лать

надрабі́ць II сов. надроби́ть, намельчи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надрабі́ць ​1, ‑раблю, ‑робіш, ‑робіць; зак., што.

Падоўжыць, павялічыць вязаннем што‑н. Надрабіць панчохі.

надрабі́ць ​2, ‑драблю, ‑дробіш, ‑дробіць; зак., чаго.

Разбіўшы, разламаўшы на дробныя часткі, нагатаваць нейкую колькасць чаго‑н. Надрабіць кучу камення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надро́блены ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надрабіць ​1.

надро́блены ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надрабіць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надрабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да надрабіць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надроби́ть сов. надрабні́ць, надрабі́ць, накрышы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намельчи́ть сов. надрабні́ць, надрабі́ць; (накрошить) накрышы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)