надлупі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надлуплю́ надлу́пім
2-я ас. надлу́піш надлу́піце
3-я ас. надлу́піць надлу́пяць
Прошлы час
м. надлупі́ў надлупі́лі
ж. надлупі́ла
н. надлупі́ла
Загадны лад
2-я ас. надлупі́ надлупі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час надлупі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надлупі́ць сов. надлупи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надлупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., што.

Ачысціць нейкую частку чаго‑н. ад кары, шкарлупіны і пад. Надлупіць яечка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надлупи́ть сов. надлупі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надлу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да надлупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надлу́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надлупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)