надко́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. надко́л надко́лы
Р. надко́лу надко́лаў
Д. надко́лу надко́лам
В. надко́л надко́лы
Т. надко́лам надко́ламі
М. надко́ле надко́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

надко́л, -лу м., в разн. знач. надко́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надко́л ж.

1. (действие) надко́л, -лу м., надко́лванне, -ння ср.;

2. (надколотое место) надко́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надко́л, ‑у, м.

Надколатае месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надко́л м Spálte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)