Надзё́жына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Надзё́жына
Р. Надзё́жына
Д. Надзё́жыну
В. Надзё́жына
Т. Надзё́жынам
М. Надзё́жыне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Надзёжына (в.) 6/349, 350 (к.); 7/375

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Надзёжа, надзёжына ’адзенне’ (Нас.), параўн. рус. смал. надёжа ’тс’. Да надзець© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)