надгля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто робіць надгляд.

|| ж. надгля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. надгля́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надгля́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. надгля́дчык надгля́дчыкі
Р. надгля́дчыка надгля́дчыкаў
Д. надгля́дчыку надгля́дчыкам
В. надгля́дчыка надгля́дчыкаў
Т. надгля́дчыкам надгля́дчыкамі
М. надгля́дчыку надгля́дчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надгля́дчык м. досмо́трщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надгля́дчык, ‑а, м.

Той, хто робіць надгляд. Надглядчык на таможні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

досмо́трщик надгля́дчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надгля́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да надглядчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагля́дчык, ‑а, м.

1. Той, хто даглядае каго‑, што‑н., наглядае за кім‑, чым‑н. У канцылярыі сядзеў Лявон — даглядчык коней. Васілевіч. Чалавека гэтага Леанольд Гушка ведаў: гэта быў нейкі там даглядчык нечага ў княжым замку. Чорны.

2. Службовая асоба, якая аглядае рэчы, грузы ў таможні; надглядчык. Таможны даглядчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)