надасла́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надашлю́ надашлё́м
2-я ас. надашле́ш надашляце́
3-я ас. надашле́ надашлю́ць
Прошлы час
м. надасла́ў надасла́лі
ж. надасла́ла
н. надасла́ла
Загадны лад
2-я ас. надашлі́ надашлі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час надасла́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надасла́ць сов., разг. присла́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надасла́ць, ‑дашлю, ‑дашлеш, ‑дашле; ‑дашлём, ‑дашляце; зак., што.

Разм. Прымаць па пошце або з кім‑н. Надаслаў нядаўна верш мне адзін знаёмы з вёскі. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надасла́ць разм. zúschicken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

надсыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да надаслаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надасла́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надаслаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zúschicken

vt дасыла́ць, надасла́ць; прыно́сіць на дом

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нада..., прыстаўка (гл. над...).

Ужываецца замест «над».

1. Перад зычнымі, пасля якіх пішацца мяккі знак або апостраф, напрыклад: надалью, надап’ю.

2. Перад збегам двух зычных, у складзе якіх ёсць звычайна «р», «л», «м», «н», напрыклад: падабраць, нададраць, надагнуць, надаслаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)