нагіна́ць гл. нагнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагіна́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. нагіна́ю нагіна́ем
2-я ас. нагіна́еш нагіна́еце
3-я ас. нагіна́е нагіна́юць
Прошлы час
м. нагіна́ў нагіна́лі
ж. нагіна́ла
н. нагіна́ла
Загадны лад
2-я ас. нагіна́й нагіна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час нагіна́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нагіна́ць несов. нагиба́ть, наклоня́ть, склоня́ть; см. нагну́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да нагнуць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагіна́ць néigen vt; (níeder)béugen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Нагіна́ць ’схіляць, нахіляць’ (ТСБМ, Нас., ТС), укр. нагина́ти ’тс’, польск. naginać ’тс’. Другаснае ўтварэнне ад гнуць (< *gybnǫti) па мадэлі пну, піна́ць замест першаснага гну, гіба́ць, якое дае рэгулярнае нагіба́ць ’тс’, параўн. Брукнер, 140.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нагну́ць, -гну́, -гне́ш, -гне́; -гнём, -гняце́, -гну́ць; -гні́; -гну́ты; зак.

1. што. Сагнуўшыся, нахіліць, накіраваць уніз.

Н. галаву.

Н. галінку дрэва.

2. чаго. Нарабіць, нарыхтаваць нейкую колькасць чаго-н. гнутага.

Н. дуг.

|| незак. нагіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 знач.); наз. нагіна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагиба́ть несов. нагіна́ць, нахіля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагіна́нне ср. нагиба́ние; см. нагіна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагіна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. нагінаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)