Verbum

анлайнавы слоўнік

нагу́л, -у, м.

1. гл. нагуляць.

2. Ступень адкормленасці жывёлы (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагу́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нагу́л, -лу м., с.-х. нагу́л;

н. і адко́рм жывёлы — нагу́л и отко́рм скота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагу́л с.-х.

1. нагу́л, -лу м.;

2. адпа́с, -су м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагу́л, ‑у, м.

1. Адкорм на пашы жывёлы, якая прызначана для забою. Нагул — самы пашыраны від адкорму авечак.

2. Ступень адкормленасці, колькасць тлушчу, нагулянага на пашы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагул

т. 11, с. 117

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нагу́л м с.-г. (адкорм жывёлы) Mast f -; Wéidemast f;

2. (ступень адкормленасці) erréichter Grád der Mast; Gewíchtzunahme f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

нагуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. што і чаго. Пасучыся, стаць тлустым, прыбавіць у вазе (пра жывёлу).

Н. тлушчу.

2. што. Гуляючы, набыць што-н. (разм.).

Н. апетыт.

3. каго-што. Стаць цяжарнай, нарадзіць дзіця, не будучы замужам (разм., груб.).

4. Правесці нейкі час гуляючы (разм.).

Не вельмі тут нагуляеш.

|| незак. нагу́льваць, -аю, -аеш, -ае (да 1—3 знач.).

|| наз. нагу́л, -у, м. (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пригу́л с.-х. нагу́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напа́с, -су м., с.-х. нагу́л, пригу́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)