награва́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Прыбор, апарат, прызначаны для награвання чаго-н.

Электрычны н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

награва́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. награва́льнік награва́льнікі
Р. награва́льніка награва́льнікаў
Д. награва́льніку награва́льнікам
В. награва́льнік награва́льнікі
Т. награва́льнікам награва́льнікамі
М. награва́льніку награва́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

награва́льнік м., тех. нагрева́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

награва́льнік, ‑а, м.

Прыбор, апарат, прызначаны для награвання чаго‑н. Электрычны награвальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

награва́льнік м. тэх. Erhítzer m -s; -, Héizgerät n -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нагрева́тель техн. награва́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

geyser

[ˈgaɪzər]

n.

1) ге́йзэр -а m.

2) esp. Brit. награва́льнік вады́ (для ва́нны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

grzejnik

м.

1. награвальны прыбор, награвальнік;

grzejnik elektryczny — электранагравальнік; электракамін;

2. кіпяцільнік;

3. жарг. алкаш, п’янтос

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)