нагля́дчыцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нагля́дчыцкі |
нагля́дчыцкая |
нагля́дчыцкае |
нагля́дчыцкія |
| Р. |
нагля́дчыцкага |
нагля́дчыцкай
нагля́дчыцкае |
нагля́дчыцкага |
нагля́дчыцкіх |
| Д. |
нагля́дчыцкаму |
нагля́дчыцкай |
нагля́дчыцкаму |
нагля́дчыцкім |
| В. |
нагля́дчыцкі (неадуш.)
нагля́дчыцкага (адуш.) |
нагля́дчыцкую |
нагля́дчыцкае |
нагля́дчыцкія (неадуш.)
нагля́дчыцкіх (адуш.) |
| Т. |
нагля́дчыцкім |
нагля́дчыцкай
нагля́дчыцкаю |
нагля́дчыцкім |
нагля́дчыцкімі |
| М. |
нагля́дчыцкім |
нагля́дчыцкай |
нагля́дчыцкім |
нагля́дчыцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нагля́дчыцкі надзира́тельский; смотри́тельский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нагля́дчыцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да наглядчыка, належыць наглядчыку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нагля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Чалавек, які за кім-, чым-н. наглядае.
|| ж. нагля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. нагля́дчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
надзира́тельский нагля́дчыцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
смотри́тельский дазо́рчы; нагля́дчыцкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)