наглумі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наглумлю́ся |
наглу́мімся |
| 2-я ас. |
наглу́мішся |
наглу́міцеся |
| 3-я ас. |
наглу́міцца |
наглу́мяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наглумі́ўся |
наглумі́ліся |
| ж. |
наглумі́лася |
| н. |
наглумі́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
наглумі́ся |
наглумі́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
наглумі́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наглумі́цца, ‑глумлюся, ‑глумішся, ‑глуміцца; зак., над кім-чым, з каго-чаго і без дап.
Насмяяцца або наздзекавацца з каго‑, чаго‑н. Самому сабе не мог прызнацца Ільюк, што над ім, Шэметам, так маглі наглуміцца некрашоўскія мужыкі. Лобан. І заўсёды вось гэтак: прыбягуць [хлопцы], .. наглумяцца, наскубуць за валасы — і пабеглі. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)