нагамані́ць, -маню́, -мо́ніш, -мо́ніць; зак. (разм.).

Нагаварыць многа чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагамані́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нагаманю́ нагамо́нім
2-я ас. нагамо́ніш нагамо́ніце
3-я ас. нагамо́ніць нагамо́няць
Прошлы час
м. нагамані́ў нагамані́лі
ж. нагамані́ла
н. нагамані́ла
Загадны лад
2-я ас. нагамані́ нагамані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час нагамані́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нагамані́ць сов., разг. наговори́ть; нагалде́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагамані́ць, ‑маню, ‑моніш, ‑моніць; зак.

Разм. Нагаварыць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагалде́ть сов., разг. накрыча́ць, нагамані́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашуме́ть сов.

1. нашуме́ць; (наговорить) нагавары́ць; нагамані́ць; (накричать) накрыча́ць;

2. перен. нарабі́ць шу́му, нашуме́ць;

э́то де́ло нашуме́ло гэ́та спра́ва нарабі́ла шу́му (нашуме́ла).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)