нага́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нага́ец нага́йцы
Р. нага́йца нага́йцаў
Д. нага́йцу нага́йцам
В. нага́йца нага́йцаў
Т. нага́йцам нага́йцамі
М. нага́йцу нага́йцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нага́ец,

гл. нагайцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нога́ец нага́ец, -га́йца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нага́йцы, ‑аў; адз. нагаец, ‑гайца, м.; нагайка, ‑і, ДМ ‑гайцы; мн. нагайкі, ‑гаек; ж.

Народ, які жыве пераважна ў Стаўрапольскім краі і Дагестанскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нага́йка

(укр. нагайка, ад цюрк. nagaj = нагаец)

кароткі раменны плецены бізун.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)