◎ Навярта́ць ’пагражаць’ (чачэр., Мат. Гом.). Няясна, ці звязана з вяртаць ’аддаваць назад’; магчымая сувязь праз аргатычнае навярнуць ’моцна ўдарыць’ ці рус. разм. дать сдачи ’пабіць’. Гл. таксама навярнуць ’нагаварыць на каго-н.’ (Гарэц.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

convert

[kənˈvɜ:rt]

1.

v.

1) ператвара́ць; перарабля́ць

2) наваро́чваць (на ве́ру), навярта́ць; прыахво́чваць да чаго́; пераваро́чваць; абярта́ць

3) пераво́дзіць

2.

n.

пярэ́хрыст -а m., пярэ́хрыстка f.; нэафі́т -а m., нэафі́тка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)