навыду́мваць, -аю, -аеш, -ае; зак., чаго.

Тое, што і навыдумляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навыду́мваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. навыду́мваю навыду́мваем
2-я ас. навыду́мваеш навыду́мваеце
3-я ас. навыду́мвае навыду́мваюць
Прошлы час
м. навыду́мваў навыду́мвалі
ж. навыду́мвала
н. навыду́мвала
Загадны лад
2-я ас. навыду́мвай навыду́мвайце
Дзеепрыслоўе
прош. час навыду́мваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навыду́мваць сов., см. навыдумля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навыду́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Вынайсці, стварыць, прыдумаць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыдумля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., чаго.

Тое, што і навыдумваць. [Язэпа] абступілі, дзівіліся, перамаўляліся: — Маленькая якая [міна], а сіла вялікая... — Навыдумлялі на нашы галовы... Асіпенка. Такога [Алаіза] навыдумляе, так настрашыць дзяцей, што тыя аж да бабкі ўцякалі на паратунак. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)