навуча́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
навуча́льнік |
навуча́льнікі |
| Р. |
навуча́льніка |
навуча́льнікаў |
| Д. |
навуча́льніку |
навуча́льнікам |
| В. |
навуча́льніка |
навуча́льнікаў |
| Т. |
навуча́льнікам |
навуча́льнікамі |
| М. |
навуча́льніку |
навуча́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
у́ча́щий
1. прич. я́кі (што) ву́чыць; які́ (што) навуча́е; см. учи́ть;
2. сущ. навуча́льнік, -ка м.;
собрали́сь уча́щиеся и у́ча́щие сабралі́ся навучэ́нцы і навуча́льнікі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)