Verbum

анлайнавы слоўнік

наво́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наво́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Баец, які наводзіць гармату, кулямёт на цэль.

2. Спецыяліст, які займаецца наводкай чаго-н.

Н. мастоў.

3. Саўдзельнік зладзейскай шайкі, які высочвае і наводзіць на месца, дзе можна красці (разм.).

|| ж. наво́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наво́дчык м., в разн. знач. наво́дчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наво́дчык, ‑а, м.

1. Баец, які наводзіць гармату, кулямёт і пад. на цэль. Яны ўтраіх — капітан, камандзір гарматы і наводчык — сочаць за небам. Ракітны.

2. Рабочы, які займаецца наводкай чаго‑н. Наводчык мастоў.

3. Член зладзейскай шайкі, які наводзіць на месца, дзе можна красці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наво́дчык м.

1. Ríchtschütze m -n, -n;

вайск. наво́дчык гарма́ты Ríchtkanonier m -s, -e;

наво́дчык лю́страў тэх. Spíegelbeleger m, -s, -;

2. (удзельнік шайкі) Komplíze éiner Díebesbande

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

gunner [ˈgʌnə] n. артылеры́ст; наво́дчык; канані́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

наво́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да наводчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наво́дчик в разн. знач. наво́дчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ríchtkanonier

m -s, -e вайск. наво́дчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

celowniczy

1. прыцэльны;

2. ~y м. вайск. наводчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)