наве́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. наве́ла наве́лы
Р. наве́лы наве́л
Д. наве́ле наве́лам
В. наве́лу наве́лы
Т. наве́лай
наве́лаю		 наве́ламі
М. наве́ле наве́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

наве́ла², -ы, мн. -ы, -ве́л, ж. (спец.).

Пазнейшае дапаўненне да якога-н. зводу законаў, статута і пад.

Падатковыя навелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наве́ла¹, -ы, мн. -ы, -ве́л, ж.

Невялікае апавяданне звычайна пра якую-н. адну падзею з нечаканым фіналам.

Навелы Якуба Коласа.

|| прым. навелісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наве́ла I ж., лит. нове́лла

наве́ла II ж., юр. нове́лла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наве́ла ​1, ‑ы, ж.

Кароткая аповесць ці апавяданне звычайна пра якую‑н. адну надзею з нечаканым фіналам. Асноўным жанрам дарэвалюцыйнай прозы Якуба Коласа з’яўляецца кароткае апавяданне, або навела. «Полымя». Апавяданне ў адрозненне ад навелы адлюстроўвае не выключныя, інтрыгуючыя падзеі, а самыя звычайныя, будзённыя. А. Макарэвіч.

[Іт. novella.]

наве́ла ​2, ‑ы, ж.

У юрыспрудэнцыі — закон, які дапаўняе або часткова замяняе дзеючыя кодэксы законаў. Заканадаўчая навела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навела

т. 11, с. 103

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

наве́ла ж Novelle [-´vɛlə] f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наве́ла

(іт. novella)

1) невялікі празаічны твор са строгай кампазіцыяй, адсутнасцю апісальнасці і нечаканым фіналам;

2) юр. змена, якую новы закон уносіць у дзеючае заканадаўства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

наве́ла

(іт. novella, ад лац. novus = новы)

1) невялікі празаічны твор са строгай кампазіцыяй, адсутнасцю апісальнасці і нечаканым фіналам;

2) юр. змена, якую новы закон уносіць у дзеючае заканадаўства.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Мацвеева Навела Мікалаеўна

т. 10, с. 227

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)