наве́йваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. наве́йваю наве́йваем
2-я ас. наве́йваеш наве́йваеце
3-я ас. наве́йвае наве́йваюць
Прошлы час
м. наве́йваў наве́йвалі
ж. наве́йвала
н. наве́йвала
Загадны лад
2-я ас. наве́йвай наве́йвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час наве́йваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наве́йваць несов., с.-х. наве́ивать; см. наве́яць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наве́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да навеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наве́яць, -е́ю, -е́еш, -е́е; -е́й; -е́яны; зак., што і чаго.

1. Веючы, ачысціць нейкую колькасць збожжа.

Н. тону пшаніцы.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Нанесці, прынесці ветрам.

Навеяла завіруха гурбы снегу.

3. перан. Выклікаць у каго-н. пэўны настрой, думкі і пад., прывесці ў пэўны душэўны стан.

Н. сум.

|| незак. наве́йваць, -аю, -аеш, -ае і навява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наве́йвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да навейваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наве́йвацца несов., страд. наве́иваться; см. наве́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наве́ивать несов., с.-х. (машиной) наарфо́ўваць; (ручным способом) наве́йваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

imbue

[ɪmˈbju:]

v.t.

1) усяля́ць, наве́йваць, абуджа́ць (ду́мку, жада́ньне), заахво́чваць

2) насыча́ць (во́гкасьцю, фа́рбай); прамо́чваць, прасяка́ць (крывёю)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Надума́ць ’надуваць, навейваць’ (бешанк., Нар. сл.). Да дзьмуць (гл.), параўн. таксама надма́ць ’надуць’ надыма́ць ’надуваць’ (Нас.); ‑ду — у аснове, відаць, пад уплывам дуць — для ўсіх славянскіх моў характэрна змешванне асноў *duti і *dǫti (*duti: *dujjǫ × dǫti: dъmǫ), гл. Трубачоў, Эт. сл., 5. 99–100.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)