наве́зены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наве́зены |
наве́зеная |
наве́зенае |
наве́зеныя |
| Р. |
наве́зенага |
наве́зенай наве́зенае |
наве́зенага |
наве́зеных |
| Д. |
наве́зенаму |
наве́зенай |
наве́зенаму |
наве́зеным |
| В. |
наве́зены (неадуш.) наве́зенага (адуш.) |
наве́зеную |
наве́зенае |
наве́зеныя (неадуш.) наве́зеных (адуш.) |
| Т. |
наве́зеным |
наве́зенай наве́зенаю |
наве́зеным |
наве́зенымі |
| М. |
наве́зеным |
наве́зенай |
наве́зеным |
наве́зеных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наве́зены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наве́зены |
наве́зеная |
наве́зенае |
наве́зеныя |
| Р. |
наве́зенага |
наве́зенай наве́зенае |
наве́зенага |
наве́зеных |
| Д. |
наве́зенаму |
наве́зенай |
наве́зенаму |
наве́зеным |
| В. |
наве́зены (неадуш.) наве́зенага (адуш.) |
наве́зеную |
наве́зенае |
наве́зеныя (неадуш.) наве́зеных (адуш.) |
| Т. |
наве́зеным |
наве́зенай наве́зенаю |
наве́зеным |
наве́зенымі |
| М. |
наве́зеным |
наве́зенай |
наве́зеным |
наве́зеных |
Кароткая форма: наве́зена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наве́зены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад навезці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
понавезённый панаво́жаны; наве́зены;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)