нава́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нава́тар нава́тары
Р. нава́тара нава́тараў
Д. нава́тару нава́тарам
В. нава́тара нава́тараў
Т. нава́тарам нава́тарамі
М. нава́тару нава́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нава́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто ўносіць і ажыццяўляе новыя, прагрэсіўныя ідэі, прыёмы ў якой-н. галіне дзейнасці.

Наватары вытворчасці.

|| ж. нава́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. нава́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нава́тар м. нова́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нава́тар, ‑а, м.

Той, хто ўносіць і ажыццяўляе новыя, прагрэсіўныя ідэі, прынцыпы, прыёмы ў якой‑н. галіне дзейнасці. Наватары вытворчасці. □ Творчая думка наватараў адкрывае новыя і новыя магчымасці павышэння прадукцыйнасці працы. «Беларусь».

[Ад лац. novator — абнавіцель, вынаходнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наватар

т. 11, с. 102

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нава́тар м Ínnovator [-vɑ-] m -s, -tóren; Néuerer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нава́тар

(лац. novator = абнавіцель, вынаходца)

той, хто выкарыстоўвае новыя, прагрэсіўныя метады і прыёмы ў сваёй дзейнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

нава́тар

(лац. novator = абнавіцель)

той, хто выкарыстоўвае новыя, прагрэсіўныя метады і прыёмы ў сваёй дзейнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

нова́тор нава́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nowator

м. наватар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)