навасе́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Жыхар, які пасяліўся на новым месцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навасе́лец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. навасе́лец навасе́льцы
Р. навасе́льца навасе́льцаў
Д. навасе́льцу навасе́льцам
В. навасе́льца навасе́льцаў
Т. навасе́льцам навасе́льцамі
М. навасе́льцу навасе́льцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навасе́лец, -льца м. новосе́лец, новосёл, новопоселе́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навасе́лец, ‑льца, м.

Тое, што і навасёл. У бабулі ў руках клуначак з хлебам і соллю. Гэта першае, што будзе ўнесена ў новую кватэру. Такі стары звычай навасельцаў. Юрэвіч. Пазней.. [янотападобны сабака] стаў навасельцам на Украіне, адкуль пачаў перасяляцца на паляўнічыя ўгоддзі Беларусі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навасе́лец м. гл. навасёл

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наваселец, навасёл

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

новопоселе́нец навасе́лец, -льца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

новосёл навасе́лец, -льца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навасёлка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жан. да навасёл і наваселец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)