навало́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. навало́чка навало́чкі
Р. навало́чкі навало́чак
Д. навало́чцы навало́чкам
В. навало́чку навало́чкі
Т. навало́чкай
навало́чкаю		 навало́чкамі
М. навало́чцы навало́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

навало́чка ж. на́волочка, на́волока

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навало́чка і на́валачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Чахол для падушкі.

Палатняная н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навало́чка ж гл навалачка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Навалочка ’мяшок’ карэл. (Шатал.), на́валачка ’навалка’ (БРС, Сцяшк.), на́вылычка ’памянш. ад на́вылка’ (Бяльк.), рус. на́волочка ’навалка’, польск. дыял. nawleczka, nawłoczka ’тс’. Ад навалачы́ць ’надзець, накрыць’, параўн. навалока ’бурка, доўгае адзенне з саматканага сукна’ (Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

навало́чка і на́валачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Чахол для падушкі. Мы шылі насыпкі з дачушкай, Мы навалочкі з ёю шылі... Бялевіч. А Іза, як ні стрымлівала сябе, усё ж расчулілася, уткнулася тварам у падушку, сціснула зубамі навалачку і доўга ўсхліпвала. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́валачка гл. навалочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́валачка,

гл. навалочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́валачка ж., см. навало́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pillowcase [ˈpɪləʊˌkeɪs] n. на́валачка, навало́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)