навадзі́ць, -ваджу́, -во́дзіш, -во́дзіць; -вадзі́ў, -дзі́ла; зак., каго.

1. Прывесці многа каго-н. куды-н.

2. Павадзіць каго-н. доўгі час.

Н. па лесе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навадзі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наваджу́ наво́дзім
2-я ас. наво́дзіш наво́дзіце
3-я ас. наво́дзіць наво́дзяць
Прошлы час
м. навадзі́ў навадзі́лі
ж. навадзі́ла
н. навадзі́ла
Загадны лад
2-я ас. навадзі́ навадзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час навадзі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навадзі́ць сов.

1. (много, в разное время привести) навести́;

2. вдо́воль поводи́ть;

н. па го́радзе — вдо́воль поводи́ть по го́роду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навадзі́ць, ‑ваджу, ‑водзіш, ‑водзіць; пр. навадзіў, ‑дзіла; зак., каго.

1. Прывесці многа каго‑н. куды‑н.

2. Павадзіць каго‑н. доўгі час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Навалаводзіць ’навадзіць, навазіцца’ (Шат.). Гл. далаао- дзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)