набі́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набі́ты набі́тая набі́тае набі́тыя
Р. набі́тага набі́тай
набі́тае		 набі́тага набі́тых
Д. набі́таму набі́тай набі́таму набі́тым
В. набі́ты (неадуш.)
набі́тага (адуш.)		 набі́тую набі́тае набі́тыя (неадуш.)
набі́тых (адуш.)
Т. набі́тым набі́тай
набі́таю		 набі́тым набі́тымі
М. набі́тым набі́тай набі́тым набі́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

набі́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набі́ты набі́тая набі́тае набі́тыя
Р. набі́тага набі́тай
набі́тае		 набі́тага набі́тых
Д. набі́таму набі́тай набі́таму набі́тым
В. набі́ты (неадуш.)
набі́тага (адуш.)		 набі́тую набі́тае набі́тыя (неадуш.)
набі́тых (адуш.)
Т. набі́тым набі́тай
набі́таю		 набі́тым набі́тымі
М. набі́тым набі́тай набі́тым набі́тых

Кароткая форма: набі́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

набі́ты

1. наби́тый;

2. приби́тый, наби́тый;

3. наби́тый, наколо́ченный;

4. наби́тый, наколо́ченный;

5. наса́женный;

6. поби́тый, изби́тый; отколо́ченный;

7. наби́тый;

8. заря́женный;

9. наби́тый;

10. наби́тый; намя́тый; натру́женный;

11. обл. напи́ханный, наби́тый;

12. наби́тый;

1-12 см. набі́ць;

13. (искусный) намётанный;

~тае во́ка — намётанный глаз;

◊ н. ду́рань — наби́тый дура́к;

галава́ мякі́най ~та — голова́ мяки́ной наби́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набі́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад набіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набі́ты

1. (напханы) vóllgestopft, gefüllt;

2. (перапоўнены) überfǘllt, vóllgepfropft, übervoll, zum Plátzen voll, próppenvóll (разм);

за́ла бітко́м набі́тая der Saal ist zum Bérsten voll;

◊ набі́ты ду́рань áusgemachter Narr

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Набі́ты ’вопытны’ (БРС, Нас., ТС), параўн. набіты дурань ’закончаны дурань’ (Байк. і Некр., полац., Нар. лекс.). Да біць: набіць вока ’навучыцца нешта добра адрозніваць’ і пад., параўн. таксама чэш. мар. nabíjena šelma — пра чалавека «з вопытам», часта бітага і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сянні́к, сенніка́, мн. сеннікі́, сенніко́ў, м.

Матрац, набіты сенам ці саломай.

|| прым. сенніко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наколо́ченный набі́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бітко́м: б. набі́ты битко́м наби́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

crowded [ˈkraʊdɪd] adj. (with) напо́ўнены; шматлю́дны; набі́ты бітко́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)