набі́вачны гл. набіўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набі́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набі́вачны набі́вачная набі́вачнае набі́вачныя
Р. набі́вачнага набі́вачнай
набі́вачнае		 набі́вачнага набі́вачных
Д. набі́вачнаму набі́вачнай набі́вачнаму набі́вачным
В. набі́вачны (неадуш.)
набі́вачнага (адуш.)		 набі́вачную набі́вачнае набі́вачныя (неадуш.)
набі́вачных (адуш.)
Т. набі́вачным набі́вачнай
набі́вачнаю		 набі́вачным набі́вачнымі
М. набі́вачным набі́вачнай набі́вачным набі́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набі́вачны наби́вочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да набіўкі; які служыць, прызначаны для набіўкі. Набівачная машына. Набівачны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набі́ўка, -і, ДМ -біўцы, ж.

1. гл. набіць.

2. Матэрыял, якім набіта, напоўнена што-н.

Паралонавая н. матраца.

|| прым. набі́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наби́вочный набі́вачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)