Набярэ́жны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Набярэ́жны
Р. Набярэ́жнага
Д. Набярэ́жнаму
В. Набярэ́жны
Т. Набярэ́жным
М. Набярэ́жным

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

набярэ́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набярэ́жны набярэ́жная набярэ́жнае набярэ́жныя
Р. набярэ́жнага набярэ́жнай
набярэ́жнае		 набярэ́жнага набярэ́жных
Д. набярэ́жнаму набярэ́жнай набярэ́жнаму набярэ́жным
В. набярэ́жны (неадуш.)
набярэ́жнага (адуш.)		 набярэ́жную набярэ́жнае набярэ́жныя (неадуш.)
набярэ́жных (адуш.)
Т. набярэ́жным набярэ́жнай
набярэ́жнаю		 набярэ́жным набярэ́жнымі
М. набярэ́жным набярэ́жнай набярэ́жным набярэ́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

набярэ́жны на́бережный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набярэ́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Размешчаны на беразе, каля берага. Ліна апранула плашч і падалася на бульвар да набярэжнага парапета. Хомчанка. Аднойчы пад вечар, ідучы з працы па набярэжным бульвары, Міхась нечакана сустрэў.. франтавіка з іх вёскі. Машара.

2. у знач. наз. набярэ́жная, ‑ай, ж. Бераг, умацаваны сцяной з граніту, каменю і г. д. Гранітная набярэжная. // Вуліца, якая ідзе ўздоўж такога берага. Буднік дайшоў да універсітэцкай набярэжнай. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набярэ́жны, -ая, -ае.

1. Размешчаны на беразе, каля берага.

Н. бульвар.

2. у знач. наз. набярэ́жная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Бераг, умацаваны сцяной з граніту, каменю і інш., а таксама вуліца, якая ідзе ўздоўж такога берага.

Дом на набярэжнай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́бережный набярэ́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wybrzeżny

узбярэжны, набярэжны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

seaside

[ˈsi:saɪd]

1.

n.

узмо́р’е n., марско́е ўзьбярэ́жжа

2.

adj.

узьбярэ́жны, на ўзьбярэ́жжы, набярэ́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)