Набярэ́жная

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Набярэ́жная
Р. Набярэ́жнай
Д. Набярэ́жнай
В. Набярэ́жную
Т. Набярэ́жнай
Набярэ́жнаю
М. Набярэ́жнай

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

набярэ́жная

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. набярэ́жная набярэ́жныя
Р. набярэ́жнай набярэ́жных
Д. набярэ́жнай набярэ́жным
В. набярэ́жную набярэ́жныя
Т. набярэ́жнай
набярэ́жнаю		 набярэ́жнымі
М. набярэ́жнай набярэ́жных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

набярэ́жная ж. на́бережная

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набярэжная

т. 11, с. 90

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

набярэ́жны, -ая, -ае.

1. Размешчаны на беразе, каля берага.

Н. бульвар.

2. у знач. наз. набярэ́жная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Бераг, умацаваны сцяной з граніту, каменю і інш., а таксама вуліца, якая ідзе ўздоўж такога берага.

Дом на набярэжнай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набярэ́жная ж Kai m -s, -e і -s, Úferstraße f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

плітня́к, -у́, м.

Вапняковая або пясчаная парода, якая лёгка раздзяляецца на пліты.

Набярэжная з плітняку.

|| прым. плітняко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́бережная сущ. набярэ́жная, -най ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

embankment [ɪmˈbæŋkmənt] n. набярэ́жная; на́сып

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

quay [ki:] n. прыча́л; набярэ́жная

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)