нааста́так

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
нааста́так - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Нааста́так ’нарэшце, у канцы’ (Яруш.), на аста́так ’нарэшце’, на аста́тку ’у рэшце рэшт’ (Нас.). Ад аста́так, параўн. укр. наоста́нку, наоста́нці ’нарэшце, у канцы’, гл. астацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нааста́так, нааста́чу прысл. zu guter Letzt; zum Schluss

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)