міё́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. міё́мны міё́мная міё́мнае міё́мныя
Р. міё́мнага міё́мнай
міё́мнае		 міё́мнага міё́мных
Д. міё́мнаму міё́мнай міё́мнаму міё́мным
В. міё́мны (неадуш.)
міё́мнага (адуш.)		 міё́мную міё́мнае міё́мныя (неадуш.)
міё́мных (адуш.)
Т. міё́мным міё́мнай
міё́мнаю		 міё́мным міё́мнымі
М. міё́мным міё́мнай міё́мным міё́мных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

міёма, -ы, мн. -ы, -ём, ж. (спец.).

Дабраякасная пухліна з мышачнай тканкі.

|| прым. міёмны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)