міёма, -ы, мн. -ы, -ём, ж. (спец.).

Дабраякасная пухліна з мышачнай тканкі.

|| прым. міёмны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міё́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. міё́ма міё́мы
Р. міё́мы міё́м
Д. міё́ме міё́мам
В. міё́му міё́мы
Т. міё́май
міё́маю		 міё́мамі
М. міё́ме міё́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

міёма ж., мед. мио́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міёма, ‑ы, ж.

Дабраякасная шарападобная пухліна з мышачнай тканкі.

[Ад грэч. mys (myos) — мышца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міёма

т. 10, с. 333

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

міёма

(ад гр. mys, myos = мышца + -ома)

дабраякасная пухліна з мышачнай тканкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мио́ма мед. міёма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)