міцэ́лій

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. міцэ́лій
Р. міцэ́лію
Д. міцэ́лію
В. міцэ́лій
Т. міцэ́ліем
М. міцэ́ліі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

міцэ́лій, -лію м., бот. мице́лий, грибни́ца ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міцэ́лій, ‑ю, м.

Тое, што і грыбніца.

[Ад грэч. mýkēs — грыб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міцэлій

т. 10, с. 490

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

міцэ́лій

(ад гр. mykes = грыб)

вегетатыўнае цела грыбоў, якое складаецца з адна- ці шматколерных тонкіх нітак (гіфаў); грыбніца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мице́лий м., бот. міцэ́лій, -лію м., грыбні́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыбні́ца ​1, ‑ы, ж.

Вегетатыўнае цела грыба, якое складаецца з бясколерных тонкіх ніцей — гіфаў, пераплеценых паміж сабой; міцэлій.

грыбні́ца ​2, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да грыбнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grzybnia

ж. бат. грыбніца, міцэлій

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ГРЫБНІ́ЦА,

тое, што міцэлій.

т. 5, с. 471

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Mýzel, Myzélium

n -s, -i¦en бат. міцэ́лій, грыбні́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)